Heel soms zou ik willen
dat mijn leven zou kunnen zijn ,
zoals ik in mijn dromen zie,
vrolijk en zonder pijn.
Helaas de pijn gaat niet weg,
het wordt niet meer als toen,
Ik moet er maar aan wennen
en zal het met mijn dromen moeten doen.
Heel soms zou ik willen,
want dat is een grote ergenis.
Dat mensen eens begrepen dat ook al ben ik ziek,
mijn leven niet minder is.
Helaas ik kan mensen niet veranderen.
Ik zou mijn tijd verdoen.
Ik moet er maar aan wennen en zal het
met mijn dromen moeten doen.
Maar heel vaak word ik wakker
met een glimlach op mijn gezicht,
Mijn leven is zo gek nog niet,
vandaar dus dit gedicht.
Natuurlijk heb ik altijd pijn,
maar mijn leven is veel meer.
